Polski
PCHNIĘCIE KULĄ – GDZIE I W JAKI SPOSÓB NAJLEPIEJ JEST TRENOWAĆ?
2025-02-25
Pchnięcie kulą to jedna z najbardziej widowiskowych i wymagających technicznie dyscyplin lekkoatletycznych. Wymaga ona od zawodników nie tylko siły, ale także doskonałej koordynacji ruchowej i opanowania trudnej techniki rzutu. Dowiedz się, gdzie i jak można trenować tę dyscyplinę – jak stworzyć warunki do jej uprawiania.
PCHNIĘCIE KULĄ – TECHNICZNA DYSCYPLINA LEKKOATLETYCZNA
Pchnięcie kulą to konkurencja lekkoatletyczna i dyscyplina olimpijska uprawiania zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety. Celem sportowca jest, aby pchnąć ją jak najdalej, ale w granicach wyznaczonego pola.
W czasie zawodów zawodnicy wypychają kulę jednorącz z okręgu o średnicy 2135 cm – trzymając ja między barkiem a szyją. Musi ona wylądować w polu ograniczonym liniami. Jest to wycinek okręgu o promieniu 34,92°. Jednocześnie podczas pchnięcia kulą zawodnik nie może wypaść z koła (przekroczyć jego progu). Jeżeli tak się stanie, „spali” swoją próbę, a dana próba nie będzie uznana przez sędziów.
JAKĄ KULĄ PCHAJĄ MĘŻCZYŹNI, A JAKĄ KOBIETY?
Mężczyźni i kobiety pchają kulami o różnej masie. W przypadku tych pierwszy wynosi ona 7,61 kg, a w przypadku tych drugich 4 kg. Podczas zawodów – męskich i damskich – wykorzystuje się kule stalowe. Natomiast na treningach zastępują je niekiedy takie wykonane z lekkiego aluminium. Do doskonalenia techniki sprawdzi się też klasyczna treningowa kula stalowo-ołowiowa.
KULA TRENINGOWA STALOWA wypełniona śrutem stalowo-ołowiowym
Taka kula jest dostępna w kilku wariantach, jeżeli chodzi o jej rozmiar i wagę. Najmłodsi zawodnicy mogą zacząć przygodę, mając do dyspozycji model ważący zaledwie 1 kg.
Chcesz zaszczepić lekkoatletycznego bakcyla u dzieci? Koniecznie przeczytaj: Lekkoatletyka dla dzieci – jaki sprzęt powinien znaleźć się w klubie sportowym?
GDZIE MOŻNA TRENOWAĆ PCHNIĘCIE KULĄ?
Pchnięcie kulą uprawia się zwykle w lekkoatletycznych klubach sportowych. Jednak podstawy techniki tej dyscypliny sportu są przekazywane także uczniom – podczas lekcji wychowania fizycznego.
Na takich zajęciach sportowych wykorzystuje się lekkie, juniorskie i treningowe kule. Bywa, że zastępują je inne, mniejsze piłki. Uczniowie uczą się prawidłowego przykładania kuli do szyi oraz oswajają się z nimi – toczą je po ziemi, podrzucają – a dopiero na końcu rzucają je oburącz. Ostatnim etapem jest prezentacja i próba nauki dwóch technik pchnięcia jedną ręką.
Chcesz przygotować obiekt sportowy do treningów lekkoatletycznych? Przeczytaj artykuł: Sprzęt do lekkoatletyki – co warto kupić?
JAK EFEKTYWNIE TRENOWAĆ PCHNIĘCIE KULĄ?
Treningi kulomiotów odbywają się nie tylko na stadionach. Sportowcy wzmacniają nogi, mięśnie tułowia oraz rąk, wykonując ćwiczenia siłowe na sali gimnastycznej. Ćwiczą również nadgarstki i przedramiona – partie ciała odgrywające dużą rolę w fazie wypchnięcia kuli. Takie treningi mogą z powodzeniem wykonywać również amatorzy na siłowniach. Jednak, aby nauczyć się wypychać kulę, konieczne jest poznanie prawidłowej techniki rzutu – i jej ciągłe doskonalenie.
Na czym polega prawidłowa technika pchnięcia kulą?
Sportowcy uczący się pchać kulę poznają i docelowo wybierają jedną z dwóch technik:
• klasyczną, którą preferują początkujący kulomioci;
• rotacyjną – trudniejszą i polegającą na wykonaniu w kole dynamicznego obrotu, po którym następuje wypchnięcie kuli.
Najpopularniejsza, klasyczna technika pchnięcia kulą – na czym dokładnie polega?
To najpierw tę technikę poznaje młodzież, która uczy się pchać kulę. Jest najłatwiejsza do opanowania również dla amatorów chcących zmierzyć się z tą dyscypliną lekkoatletyki. Jej nauka polega na opanowaniu kilku faz – sekwencji ruchów. Są to:
1. przyjęcie pozycji wyjściowej – zawodnik ustawia się tyłem do kierunku pchnięcia i przenosi ciężar ciała na prawą nogę (jeśli jest praworęczny). Unosi kulę nad głową na prawej ręce z zachowaniem wyprostowanej sylwetki, natomiast lewą rękę prostuje przed sobą. W czasie utrzymywania pozycji wyjściowa kula spoczywa na śródręczu. Palce jedynie podpierają ją po bokach. Zawodnik, gdy przyjmie pozycję wyjściową, może przyłożyć kulę do szyi – pod szczęką i na wysokości nadobojczyków;
2. faza ruchów przygotowawczych – kulomiot przyjmuje pozycję wagi. Pochyla tułów w kierunku przeciwnym do pchnięcia i prostuje wolną nogę w kolanie;
3. faza rozbiegu – doskok – kulomiot wykonuje wymach wolną nogą w kierunku pchnięcia, natomiast ciężar nogi postawnej (prawej) przenosi na piętę – która następnie odrywa się od podłoża. W ten sposób zawodnik przesuwa się wzdłuż średnicy koła i w kierunku pchnięcia;
4. przyjęcie pozycji wyrzutnej – noga postawna, na której znajduje się cały ciężar ciała, jest wtedy ugięta w kolanie, a stopa ustawiona bokiem do kierunku pchnięcia;
5. faza wypchnięcia – zawodnik energicznie prostuje nogi i skręca biodra w kierunku pchnięcia. Następnie prostuje rękę w łokciu i wypycha kulę;
6. faza utrzymania równowagi – zawodnik stara się pozostać w kole – nie przekroczyć jego progu.
Po zakończeniu fazy utrzymania równowagi zawodnik opuszcza koło – w miejscu, gdzie nie jest ono ograniczone progiem.
Z boku pchnięcie kulą może wydawać się banalną dyscypliną sportu. Jednak nic bardziej mylnego. Wymaga ona solidnego przygotowania technicznego i wielogodzinnych, regularnych treningów siłowych. Jest to sport rozwijający siłę i koordynację ruchową, którego może spróbować każdy – pod warunkiem że w jego klubie sportowym, fitness czy na siłowni znajduje się kula (lekka, treningowa) i okrąg dla kulomiotów.
